گردشگری سلامت در کشورهای جنوب شرق آسیا
جمعیت بالا، پیشرفت سریع صنایع، مناطق حیرتآور طبیعی و فرهنگی، خاصیت اشراقی این کشورها و علم پزشکی بالای آنها، تبدیل شدن این کشورها به مراکز گردشگری سلامت را امری اجتناب ناپذیر میسازد. هرچند تمامی کشورهای منطقه در حال ظهور به عنوان مقاصد گردشگری سلامت هستند اما سه کشور مالزی، تایلند و سنگاپور به عنوان سرآمد و رهبران گردشگری سلامت درمنطقه به شمار میآیند.
پس از بحران اقتصادی دهه ۹۰ میلادی در آسیای شرقی، بسیاری از کشورهای منطقه به فکر چارهای برای افزایش درآمد سرانه خود بودند و سه کشور مذکور، اولینهایی بودند که بر روی گردشگری سلامت سرمایه گذاری کردند. سه دهه بعد، این سه کشور، مکررا در لیست ده کشور برتر گردشگری سلامت جای دارند.
بیمارستان بورمونگراد در بانکوک تایلند به تنهایی سالانه ۴۰۰ هزار گردشگر سلامت دریافت میکند و مالزی بر اساس آخرین آمار منتشر شده توسط دولت این کشور، در سال ۲۰۱۶ نزدیک به یک میلیون گردشگر سلامت را درمان کرده است.
سنگاپور اما با اختلاف، پیشروترین کشور توریسم سلامت جنوب شرق آسیاست. نظام پزشکی سنگاپور توسط سازمان جهانی بهداشت در رتبه چهارم جهان قرار گرفته و این کشور در زمره توسعهیافته ترین کشورهای دنیاست. گردشگری سلامت به عنوان یک استراتژی اقتصادی توسط دولت سنگاپور پشتیبانی میشود و سرمایهگذاری در این صنعت با نرخهای مالیات پایینتر رو به رو است.
در حالیکه آمار خیرهکننده مالزی و تایلند بیشتر از گردشگران سلامت کشورهای مجاور -مانند اندونزی- تشکیل شده است و تنها در سالهای اخیر تعدادی محدود از گردشگران اروپایی و خاورمیانهای را جذب کرده، سنگاپور از اقصی نقاط جهان بیمار جذب میکند و قدرت این کشور در صنعت گردشگری سلامت زبانزد متخصصان این رشته است. یکی دیگر از نقاط عطف درمان در کشورهای جنوب شرق آسیا، قیمت پایین آن است. در تمامی کشورهای منطقه و حتی در سنگاپور، تمامی درمانها بین ۶۰ تا ۸۰ درصد نسبت به کشورهای غربی ارزانتر هستند در حالیکه کیفیت آنها یکسان و حتی در مواردی مانند جراحیهای زیبایی، حتی از کیفیت بالاتری نیز برخوردار است.
گردشگری سلامت در هند
به عنوان یک شبهقاره، دومین کشور پرجمعیت جهان و یکی از اولین کشورهای جهان که در آن پزشکی ظهور کرده و توسعه یافته است، حضور هند در این لیست کاملا طبیعیست. از دیرباز، هند علم پزشکی منحصر به فرد خود را داشته و امروزه نیز در غرب، بسیاری از مردم جذب شیوههای «درمانی- پیشگیری» هندی میشوند.
پس از استقلال هند از بریتانیا در دهه ۵۰ میلادی و پیشرفت روزافزون آن، این کشور امروزه به عنوان یک ابرقدرت بالقوه اقتصادی شناخته میشود. بسیاری از دکترهای مهاجر به اروپا و آمریکا اصلیتی هندی دارند و در سالهای اخیر هند به عنوان یک قطب پزشکی، شناخته شده و به رسمیت شناخته میشود.
هند ۳۰ میراث جهانی یونسکو دارد و از زمان استعمار آن در قرن ۱۸ میلادی مورد توجه خاصی از سوی گردشگران غربی بوده و هست. فرهنگ غنی و جاذبههای گردشگری آن همچنان گردشگران را از سراسر جهان جذب میکند .
با پشتیبانی و سرمایهگذاری دولت هند، شهر «چِنای» تبدیل به پایتخت گردشگری سلامت این کشور شده است. هند ۳۹ بیمارستان تایید شدهی بینالمللی دارد. روزانه ۱۵۰ گردشگر سلامت تنها در شهر چنای مورد درمان قرار میگیرند. از سال ۲۰۱۹ دولت هند ویزای درمانی جدید خود را که ۶ ماه اعتبار دارد معرفی کرده تا بیش از پیش این کشور را به گزینهای برای گردشگران سلامت تبدیل کند.
زبان انگلیسی در هند یک زبان رسمیست و به وفور مورد استفاده عموم قرار میگیرد که یک امتیاز بزرگ برای گردشگران غربی به شمار میرود. بسیاری از بیمارستانهای هندی همچنین به استخدام مترجمین مختلف پرداخته تا اقامت بیماران بینالمللی خود را تا حد زیادی تسهیل بخشند. بیشتر بیمارستانهای بینالمللی هند مترجمانی مسلط به زبانهای روسی، عربی، انگلیسی و همچنین افرادی را برای ترجمه به زبانهای شبهجزیره بالکان و زبانهای آفریقایی در اختیار دارند.
بیمارستانهای هندی تقریبا چیزی به نام «زمان انتظار» و «صف نوبتدهی» ندارند و درمان بیماران به صورت آنی در آنها صورت میگیرد. همانند کشورهای جنوب شرق آسیا، درمانها نسبت به آمریکا ۶۵ تا ۹۰ درصد ارزانترند. بسیاری از بیمارستانهای خصوصی هند بستههای ویژه درمانی میفروشند و خدمات اقامتی ویژه مانند «راننده شخصی» و «اینترنت» برای بیماران مهمان خود فراهم میکنند.
این عوامل به رشد ۲۰۰ درصدی این صنعت، جذب ۵۰۰ هزار گردشگر سلامت و سود ۹ میلیارد یورویی هند از گردشگری سلامت تا این مقطع از سال ۲۰۲۰ منجر شده که تا انتهای سال این ارقام احتمالا دوبرابر خواهد شد. هند به عنوان یک مهره کلیدی در گردشگری سلامت شناخته میشود و این پتانسیل را دارد تا در آینده به ابرقدرت این صنعت تبدیل شود.
Comments
Post a Comment