تعریف گردشگری سلامت در گذشته و اکنون
گردشگری سلامت، گردشگری و سلامت نیست، گردشگری برای سلامت است. اینکه فردی با هدف بهبود سلامت خود، انجام عمل جراحی درمانی یا زیبایی یا دریافت سایر خدمات سلامت و تندرستی به کشور دیگری سفر کند!
واضح است که انجام مراقبت‌های پزشکی در کشوری دیگر در ارتباط مستقیم با فعالیت‌های گردشگری است. چرا که بیمار به محیط فرهنگی جدیدی وارد شده و تمایل به بازدید از شهر و جاذبه‌های توریستی و تفریح و خرید سوغاتی دارد.
سازمان جهانی گردشگری، گردشگری سلامت را این‌گونه تعریف می‌کند:
استفاده از خدماتی که به بهبود یا افزایش سلامتی و افزایش روحیه فرد (با استفاده از آب‌های معدنی، آب‌وهوا یا مداخلات پزشکی) منجر می‌شود و در مکانی خارج از محل سکونت فرد-که بیش از ۲۴ ساعت فاصله دارد- به طول می‌انجامد.
کمی از انگیزه بیماران از سفر به کشورهای دیگر برای درمان بگوئیم
با نگاهی بر تاریخچه‌ی صنعت گردشگری سلامت، می‌بینیم که این صنعت در گذشته به سفر بیماران از کشورهای کمتر توسعه‌یافته به کشورهای پیشرفته برای دریافت درمان‌هایی که در سرزمین مبدأ وجود نداشت، اطلاق می‌شد. اما امروزه شاهد تغییرات کمی و کیفی چشم‌گیری در این نوع سفر هستیم. حالا مردم برای دسترسی به خدمات پزشکی و درمانی، از کشورهای غنی‌تر و ثروتمندتر به کشورهای کمتر توسعه‌یافته سفر می‌کنند.
این تغییر الگو بیشتر به دلیل هزینه‌های پایین درمان، در دسترس بودن پروازهای کم‌هزینه، دوره‌ی کوتاه انتظار برای دریافت خدمات پزشکی، افزایش بازاریابی و در نتیجه دسترسی به اطلاعات آنلاین روی داده است. از این روی حالا شاهد این هستیم که گردشگران سلامت زیادی از کشورهای پیشرفته غربی مانند ایالات متحده، کانادا و اروپای غربی به‌دنبال انجام امور درمانی در آسیا و آمریکای لاتین هستند.
به‌طور کلی، زمان کوتاه و سریع معالجه، کیفیت درمان، تکنولوژی پیشرفته درمانی، پزشک مجرب، قیمت مناسب، رفت و آمد آسان و بدون دغدغه و گاهی جاذبه‌های گردشگری کشور مقصد انگیزه‌های اصلی سفرهای پزشکی بیماران مختلف هستند.
گردشگری سلامت تنها گردشگری پزشکی نیست، انواع دیگری هم دارد
گردشگری سلامت را می‌توان از جهات مختلف طبقه‌بندی کرد. در اولین طبقه‌بندی، این نوع سفر در سه نوع برون‌مرزی، ورودی و داخلی دسته‌بندی می‌شود.
نوع اول (برون‌مرزی) زمانی اتفاق می‌افتد که بیماران برای دریافت معالجه پزشکی از کشور خود به یک کشور خارجی سفر می‌کنند. نوع دوم (ورودی) شامل مهاجرانی است که از یک کشور خارجی به کشور میهن می‌روند. نوع سوم (داخلی) به بیمارانی که به قسمت دیگری از کشور خود سفر می‌کنند اطلاق می‌شود. در این شیوه هیچ سفر بین‌المللی اتفاق نمی‌افتد.
توریسم سلامت همچنین براساس اینکه فرد به‌دنبال چه نوع خدمتی است نیز در زیرشاخه‌های زیر می‌گنجد:
گردشگری پزشکی (Medical Tourism)
گردشگری پزشکی رایج‌ترین و حساس‌ترین زیرشاخه گردشگری سلامت است، زیرا به طور مستقیم با جان و سلامت گردشگر ارتباط دارد. این نوع از سفر برای درمان بیماری، انجام عمل جراحی و یا چک‌آپ سلامت گردشگر در کلینیک‌ها و بیمارستان‌های کشور مقصد انجام می‌گیرد.
وجود پزشکان متبحر و با تجربه، سابقه علم پزشکی، وجود زیرساخت‌های درمانی و نظارتی، وجود بیمارستان‌ها و کلینیک‌های استاندارد، تجهیزات پزشکی کامل و به روز، همچنین وجود قوانین و نظارت‌های پزشکی جزو زیرساخت‌های مهم درمانی یک کشور به شمار می‌روند و در جذب این دسته از گردشگران سلامت بسیار موثرند.
Comments
Post a Comment